Nog 2 dagen..

Ja het is bijna zo ver! Nog twee dagen en ik zit in het vliegtuig richting China. Spannend hoor zou je denken. Dat dacht ik ook maar nu het er op aan komt ben ik ziek. Hartstikke ziek. Zondagochtend was al shit..maar ik dacht zal vast wel de zenuwen zijn (aangezien ik maandagochtend naar de tandarts moest). Maar na elk uur werd het gewoon erger! Uiteindelijk lag ik doodziek in bed..mijn wc was mijn beste vriend en mijn emmer was mijn rechterhand.

My best friend

Uiteindelijk toch naar de Huisartsenpost geweest. Nog met veel moeite binnen gekomen! Het scheelde maar weinig of ik moest als een dief binnen sluipen om een dokter te kunnen zien. Sjees..was ik eindelijk daar..was er NIEMAND.. geen hond! EN nog 61 euro afrekenen. Dat snap ik dan niet. Ik betaal toch ook elke maand verzekeringskosten..waar blijven mijn centjes dan? (er zal vast een goed onderbouwd verhaal zijn maar het klopt toch gewoon niet!!)

Maar goed, nu 2 dagen later ben ik enigszins hersteld. Voor diegene die zich nog steeds afvragen: Heb jij je koffers al ingepakt? Nee, nope, no. Nog niet tenminste want ik ben van plan om dat vandaag te doen. Enkele dagen geleden zag mijn kamer er zo uit:

The Battlefield

Ergens in die massa was er structuur people..ja ergens..

The preps..

Aarghhh! Gek word ik er van! Wat moet ik nu meenemen?? Het einde nadert (8 dagen om precies te zijn) en ik moet mijn koffers nu echt gaan inpakken. Mijn moeder: Vergeet je winterkleren niet en je zomerkleren! Vergeet je toiletspullen niet en vergeet dit niet dat niet.. Paps: neem gewoon een paar shirtjes mee, je gaat toch niet emigreren? (nou 5 maanden...) En eerlijk gezegd ik ben niet eens in het stadium: koffers inpakken. Ik zit nu vast in de fase: what the hell moet ik meenemen? Ik heb er een week over zitten nadenken. En eindelijk ben ik met een wegstreeplijstje bezig. Dat is toch al wat..vind ik..

My best friend, mijn koffer. 32 kilo of love

Maar nu komt het..ik moet keuzes maken. Dit is een dillemma, niet alleen voor mij maar voor elke vrouw die meer dan 1 week van huis moet (voor sommige twee dagen maar dat is helemaal niet erg! Als vrouw zijnde begrijp ik dat volkomen! Girlpower!) Als het op kleren aan komt rijzen er talloze vragen op: Welk shirtje neem ik mee? Welke niet? Zal ik 80% zomerkleren meenemen en 20% winterkleren of andersom? Wie ben ik om te bepalen dat het shirtje van de h&m niet goed genoeg is om mee te gaan? Natuurlijk is het dan weer mijn "week" van de maand (Yippie jee...). Op zich is dat niet erg maar het grote probleem is: Ik kan dan geen keuze maken. Alles lijkt is LEUK, alles MOET mee, alles heb ik NODIG.

Het wordt al helemaal moeilijk als het op schoenen aankomt. Welke neem je mee? Slippers? Hakken? Laarzen? Ballerina's? Welke kleur? Welk motief? Too hard for a girl too choose!

Wordt het zwart met ruitjes?

Of wordt het rood met ruitjes?

Als het ene probleem opgelost is komt het andere probleem. TASSEN! Nou, diegene die mij een beetje kennen weten dat ik veel tassen heb. En met veel bedoel ik HEEL VEEL. Ieder zijn ding toch, de ene verzamelt postzegels/bierviltjes/flessendoppen, ik verzamel tassen. Dus nou komt de the big question..welke neem ik mee??

Wordt het mijn kleine zwarte handtasje?

Of mijn handige grote roze tas?

Of mijn friis and companytasje?

Bij elke gelegenheid hoort een bepaalde outfit ( En nu niet rollen met je ogen als je een jongen bent, want het is wel zo! vraag maar aan je vriendin/vrouw/moeder/oma/nicht/buurmeisje/overbuurvrouw/tante). Bij elke outfit hoort nou eenmaal de juiste tas en de juiste schoenen . Kijk omdat ik in China ben en geen hond mij daar kent, betekent niet dat ik 5 maanden in een trainingsbroek kan rond huppelen (hoe aantrekkelijk het ook klinkt). Wat veel mensen niet weten is dat China best wel fashionable is. Ja je leest het goed..Chinezen weten echt wel iets van mode af hoor! Kijk maar op je label: MADE IN CHINA. Dus..

Maar goed, ik zal nu echt moeten opschieten want voordat ik het weet is het al donderdag. *Zucht..tijd gaat veelste snel.

First post!!!

Jaaa mijn eerste post op mijn kersverse blog! Op vele verzoeken heb ik een eigen blog aangemaakt. Op deze blog zal ik mijn ervaringen in China met jullie delen. Voor diegene die dit lezen en geen idee waar ik het over heb: Ik ga op 21 februari naar China. Ja China, het land van de noodles & chopsticks, waar je als een lama op straat spuugt, boert omdat je het eten zo lekker vind of juist niet (ja jullie boeren toch altijd aan tafel omdat jullie het eten zo lekker vinden?) en natuurlijk waar je bij elke tent een lekker stukkie hond kan eten (Ja honden dat eten jullie toch..en katten?). Op 13 Juli 2008 kom ik weer met de vliegtuig terug naar Nederland waar mijn lieve vrienden mij warm zullen onthalen =) (Ja patries dat betekent dat jij mij moet komen ophalen en ja het is 's morgens vroeg om 7 uur, hoezo te vroeg? Komen zul je!) Voor de duidelijkheid, ik ga dus niet op vakantie maar voor mijn studie. Ja wat ik daar ga doen? Dat lees je natuurlijk op me blog.

Mijn bestemming is Guilin, hoe wat waar? Guilin. Ik zal het even laten zien.

Waar het pijltje naar wijst, daar ga ik dus heen. Ik heb het voor je makkelijk gemaakt want ik heb de rest weg gestreept..kan je je niet vergissen.

Hoe ziet Guilin dan eruit? Ja zo:

Hoewel ik op een kamertje zit op campus zal ik eerder tegen de muur aankijken, maar dan toch..

Wat kan je verwachten op mijn blog? Ik zal proberen veel foto's erop te zetten, want ik ben zelf dan ook zo, als ik op een blog ben en er zijn geen foto's dan vind ik er al geen flikker aan. Ja is toch zo, wie gaat er nou vrijwillige op een blog een lap tekst zitten lezen over wat die iemand op een bepaalde dag gegeten en uitgescheten heeft. Daarom zal ik veel foto's erop zetten om je het te laten zien! Schrijven is een ding maar zien is anders he! En ze zeggen: Een foto zegt meer dan duizend woorden. Nou dat is mooi want ik zal echt geen duizend woorden nodig hebben.

Voor diegene die mij willen bereiken, doe dat per mail of laat hier een berichtje achter. Natuurlijk kan je me bellen maar met het tijdsverschil en de hoge kosten is het niet aan te raden. En dus ook niet collect call of een keer over laten gaan als hint dat ik je terug moet bellen (ja jij ja, je weet wel wie ik bedoel ;) )